uczę się

To jest mój pierwszy iphone. Siedzę przy nim od dwóch godzin i majstruję w ustawieniach. Telefon ten jest niezwykły i ma swoją historię. Szedł z Ameryki miesiąc (!) i już myślałam, że padł łupem wiadomo kogo. (Na temat poczty muszę koniecznie napisać osobną notkę, najlepiej w tym dniu, kiedy posypuje się łby popiołem).

Fajny jest, zgrabny, lekki, lubię go. Jeszcze nie mam przełożonej karty bo stara nie pasuje, dopiero jutro to załatwię, ale już widzę, że obsługa jest chyba nawet łatwiejsza niż w poprzednim telefonie (kto z uwagą czyta to pamięta, mam dziwny telefon który w najbardziej nieoczekiwanym momencie wyświetla mi na cały ekran gołe panienki reklamy i nie da się nic z tym zrobić).

Zauważyłam, że im częściej zmieniam różne urządzenia, tym mniej się tym przejmuję. Pierwszy telefon, co to było, tłuk wielki jak cegła, z antenką, obsługa wymagała sokolego wzroku i precyzji palców. Tak samo pierwszy komputer. Ojej jak się bałam że coś zepsuję! Teraz już wiem, niestety, te wszystkie urządzenia się psują i nie można się przejmować ani winić, takie są.  Zawinił też Onet bo blog który miałam na ich portalu był bardzo trudny w obsłudze i do tego wiele razy zdarzało się, że znikał, zjadał zdjęcia, nie można się było zalogować, trudno było.

Nigdy żadnego urządzenia nie zniszczyłam mechanicznie, nie zalałam, nie upuściłam.

Należę do pokolenia, które nie miało w szkole informatyki. Dlatego nie robię niczego intuicyjnie i czasem jest mi trudno ale próbuję, szukam, pytam, wreszcie ostatecznie wklepuję pytanie „jak uruchomić iphona” i uczę się od youtuberów. Ale i tak gdyby ktoś nie mógł się do mnie dodzwonić przez weekend to dlatego, że mam nowy telefon.